Dag 6 - van Key West naar Miami South Beach

Vanmorgen hadden we een plan. Vroeg opstaan, de koffers pakken en snel op weg naar Miami via de Everglades. En het plan liep gesmeerd totdat ik met de sleutels in de hand zou uitchecken bij Mary. Blijkt dat ze pas om 9 uur in haar, piepkleine, kantoortje is. Nu kan de sleutel wel in de brievenbus en zo, maar ik wou haar toch nog even persoonlijk bedanken voor de goede zorg die ze voor ons had. Het is een aller aardigste vrouw.

onze Dodge

Echt iemand met de Key West mentaliteit. Maar hier was de eerste vertraging. Na een hartelijk afscheid zijn we dan echt met de taxi opweg naar Alamo voor onze Midsize-SUV. Blijkt dat de centrale rondweg in Key West er voor de helft uit ligt dus we krijgen een tour door de kleinste straatjes van Key West om maar bij Alamo te komen. Maar, de totale schade voor de taxi was maar $16,- een super prijsje vond ik.
Eenmaal bij de Alamo balie tref ik een prototype autoverhuur verkoopster aan. Compleet ongeïnteresseerd, en ze zat er bij alsof ze een héééél zware dag achter de rug had. Maar, in het kort, had ze niet een midsize-SUV voor ons want daar zat geen benzine in en we hebben reeds een volle tank betaald. Ze mompelde iets in de trant van: ik heb wel een Minivan voor je. Ik was uiteraard gelijk wel geïnteresseerd maar natuurlijk niet bereid om bij te betalen, dus nog maar even dom kijken. Nou, dan doen we dat maar, zei ik nog terwijl ik $0,- op de rekening zag staan. In het eind hebben we een prima upgrade gekregen, en hebben we nu een prachtige, full options, donker grijze 2012 Dodge Caravan, met een ZEE aan ruimte. Ideaal voor ons, zelfs met alle koffers erin lijkt het amper of er iets in zit. Elektrische schuifdeuren, elektrische achterklep alles zit er op en aan. Oh ja, we rijden nu ook nog met een nummerbord uit New Jersey, erg stoer. Alsof we vanuit NJ als amerikanen op vakantie zijn in Florida. En nog grappiger, de rekening van de vorige huurder lag er nog in. Hij was door een Nederlander in Washington DC (of all places) gehuurd en in 2 weken naar Key West gereden. Toeval of niet.
Nu snel op weg, al gaat het met alle omleidingen niet erg vlot, en onderweg blijkt al snel dat iedereen de Keys weer verlaat na een lang weekend, het is namelijk smoordruk en het schiet helemaal niet op. Om onderweg toch een beetje vertier te hebben zijn we eerst maar even bij Robbie's in Islamorada geweest om daar Tarpons met de hand te voeren. We hadden er eens over gelezen en het leek ons wel eens leuk. Nou, inderdaad, het is erg leuk. En spannend want de grootste Tarpons zijn zeker 1 meter lang en zijn behoorlijk imponerend. Vooral als ze met een bloedgang uit het water springen om in één ruk de vis uit je hand te trekken. En als je niet snel genoeg bent komt er wel een pelikaan die het visje ook wel lust. Ben je eens in de buurt, zeker doen!!!

file rijden de Keys uit

Terug in de file kruipen we de Keys uit. Het wordt later en later. We hadden de Everglades nog op het programma maar het werd steeds krapper. Uiteindelijk toch nog gekozen om naar het Nationale Park te rijden, het is namelijk niet erg ver omrijden. Al met al rijden we pas om half 5 het park binnen.
In de Everglades staat het water behoorlijk hoog. Zelf heb ik het nog nooit zo hoog gezien, maar dat maakt het vinden van Alligators er niet makkelijker op. Na een paar losse flodders besluiten we nog een kijkje bij 'Royal Palm' te kijken. Je hoorde iedereen er al mopperen dat alle Gators weg waren. Maar het geduld werd beloond. Uiteindelijk werden we op een voorbij zwemmende Gator getrakteerd, een behoorlijke jongen. Terwijl ie langzaam zwemmend voorbij kwam spotte Angelique er nog eentje naast de Boardwalk die te genieten van de schaduw. En terwijl we hem bewonderen, bleek de eerste dus stiekem te zijn omgezwommen om ineens, pontificaal uit het water te springen om bijna op de boardwalk te landen. Opzich al niet zo'n erg leuk vooruitzicht, maar we stonden ook nog op een doodlopend stukje. SPANNEND. Al met al leverde het leuke foto's op, en heeft Klaas zijn eerste, en tweede Gator gezien. Om even na 6 uur verlaten we de Everglades weer, opweg naar Miami.

Als in een gatorfarm vlak langs het hek.
Alleen is hier geen hek, en hij is GROOT!!

deze ook trouwens

AU!!

Vlak bij Miami wordt het ineens weer erg duk op de weg. Het verschil in een uurtje rijden van totale rust tot totale drukte blijft een rare ervaring. Vlak bij het einddoel rijden we verdraaid nog verkeerd en komen we met onze New Jersey plates dwars door de wijk Overland, ergens in downtown Miami, te rijden. Hier wil je ECHT niet stoppen, en we hadden gelijk al diverse blikken onze kant opgericht, en op één moment stonden ze zelfs voor ons op de straat. Gelukkig bood een snelle linkerbocht uitkomst, en maande ik Ans toch nu maar serieus gas te geven, en zijn we in het schemer als een dief in de nacht de wijk weer uitgevlogen.
Miami South Beach is nog steeds een chaos vanwege LabourDay. De receptioniste was zelfs verbaasd toen ik vertelde dat we zowaar een plaatsje hebben gevonden in de parkeergarage. Die schijnt de hele week bomvol geweest te zijn.
Zo, voor nu ben ik klaar. Ik ga slapen. Tot morgen.