Washington D.C. & Florida: Dag 13 - Orlando naar Gatorland

Vanmorgen is het er dan van gekomen. Eindelijk konden Angelique en ik in ons zwembad. Het weer was genoeg opgeknapt, en geen onweer meer in de lucht. Volgens het weerbericht zou het vandaag ook nog regenen maar deze voorspelling blijkt gelukkig helemaal niet te kloppen. In het begin was het water best wel een beetje fris maar al snel was ik er doorheen en heb ik mijn eerste baantjes in jaren weer gezwommen. En ik bleef nog drijven ook, haha. Wel een beetje uitkijken met de ogen, maar we zien wel wat er gebeurt. Nu ik een eigen zwembad ter beschikking heb zal ik er ook gebruik van maken. Ondertussen is Ans nog steeds bezig in het water te komen. Dit protocol duurt altijd even langer. Eerst een teentje, dan een voet, dan een andere voet, enz, enz. Maar uiteindelijk was ook Ans zo ver en konden we zwemmen.

'onze' Community genaamd High Grove

door hekken afgesloten

een krokodil in het zwembad

Vanuit Nederland hebben we een paarse krokodil meegenomen en deze deed zijn werk uitstekend, totdat ik er op sprong, en hij onder mij uit gleed. Bleek het ventiel nog uit te steken, en nu loop ik met een schram van minstens een halve meter lang rond. Nou ja, eigen schuld. Verder nog even gebubbeld en gebald. Al met al was het best lekker weer eens te kunnen zwemmen, en tot nu toe heb ik geen last met de ogen gehad dus gelukkig zijn de vooruitzichten voor een nieuwe zwempoging positief.

Hierna leek het ons wel een leuk idee nog eens bij ons favoriete Gatorpark te kijken, Gatorland. Lekker compact, netjes, en veel te zien. We hebben hier wederom een geweldige tijd gehad, en de Gators deden weer prima hun best. Ook nog een heel gesprek met een kaketoe gevoerd. Hij had praatjes voor tien. Erg leuk was ie. En we zijn ook nog gepasseerd door een 'echte' wilde slang, die het voetpad even overstak. Blijft altijd schrikken, je weet nooit wat het is. Tot slot heeft Ans nog een paar schijven meloen mogen voeren aan haar favoriete beesten, schildpadden. En dit waren ook nog eens 97 jaar oude, 250Kg. zware landschildpadden. Ze was door het dolle heen. De MOOISTE dag ooit, haha. Verder laat ik maar de foto's het werk doen. Deze spreken voor zich, lijkt me.

Toen we thuis kwamen deed Angelique gelijk weer haar dagelijkse 'wildlife' spot poging, en warempel, na enige tijd dacht ze een schildpad te spotten, maar het bleek onze eigen Gator te zijn. Dus we hebben een mini Gatorpark in de achtertuin, SUPER. Toen Klaas hem op de foto wilde zetten, volgde hij Klaas overal waar ie heen ging, alsof ie hem wilde opeten. Maar ik denk dat ie in werkelijkheid door andere toeristen al zo vaak is gevoerd dat ie precies weet dat er bij adres 16704 wat te halen valt. Misschien ligt ie morgen wel voor de deur.