Dag 2 - rondje washington

Na de eerste nacht in de USA is iedereen op verschillende tijden wakker. Klaas loopt om half 4 al voor het eerst door de kamer terwijl het maar goed is dat we een wekker gezet hebben anders sliep Angelique nu nog. Verder heeft iedereen wel heerlijk geslapen op de 'heavenly beds'. Ze doen precies wat ze beloven.
En dan met de shuttle naar DC, want we gaan daar wel wat eten. Hier in de omgeving zit eigenlijk niet erg veel, vandaar.
Er blijken 2 shuttles te rijden. Eentje rijdt een rondje naar het vliegveld, en de ander rijdt naar de metro. Alleen was die chauffeur zoek, dus mochten we met de shuttle mee die eigenlijk voor het vliegveld bedoeld was. En omdat we er toch maar alleen in zaten vond onze nieuwe Ethiopische vriend dat hij er wel een kleine tour van kon maken, terwijl hij ondertussen druk gebaarde hoe hij in 1980 naar de USA kwam, en hoe de koning van Ethiopië werd doodgeschoten. Handen en voeten kwamen er aan te pas, compleet met schiet gebaren. Al met al een erg leuk ritje geworden en we zijn keurig bij de metro afgezet.

Dit blijkt een goed idee geweest te zijn van ons, in plaats van een eigen auto te huren. Het is behoorlijk druk overal en nu zijn we binnen no-time in hartje DC. Ons hoor je niet klagen.

Na een snel ontbijt zijn we al even snel richting het witte huis gelopen. Hier begint vandaag de tour, en dan maar zien waar we uitkomen, want het beloofd een behoorlijk hete dag te worden. Heel apart trouwens, dat witte huis. Alsof je er al veel vaker bent geweest. Uiteraard komt dat omdat je hem zo vaak op de TV ziet. Maar het idee om nu toch echt voor het witte huis te staan blijft toch wel spannend. Van hier uit lopen we langzaam richting het Washington monument, onderweg al diverse bezienswaardigheden passerend. Het is echt ideaal dat verreweg de meeste bezienswaardigheden in DC zo dicht bij elkaar liggen. Het Washington Monument is trouwens nog steeds afgesloten sinds een aardbeving van toch al weer een paar jaar geleden. Dus een retourtje naar de top zit er niet in. Maar no worries, op naar de 'reflecting pool'. Alwaar ook diverse  indrukwekkende monumenten ter herdenking van o.a. WWII, de Vietnam oorlog en de Korea oorlog zijn geplaatst. Vooral al die namen van gesneuvelde militairen tijdens de Vietnam oorlog zijn wel heel overweldigend.

Aan het eind van de 'reflecting pool' is het monument van 'meneer' Lincoln gebouwd. Je weet wel, de man die op vele dollar biljetten staat. Nou, ook ome Abe heeft een mooi plekje gekregen hoor. mooi zittend op een marmeren zetel en uitkijkend over de 'National Mall', zoals dit hele gebied ook wel genoemd wordt. Op de stoep van Abe hebben we even heerlijk gezeten om in de schaduw zittend van het uitzicht te genieten. Tevens ontmoette ik alweer een nieuwe vriend. Jerry, 66 jaar oud uit Oregon. Ik denk dat ik dit aantrek of zo. Iedereen wil met mij praten. Ik heb hem zelfs nog wat duitse woorden geleerd omdat hij volgend jaar naar duitse familie gaat, en hij kan nu rookworst uitspreken. Ja, vraag het maar niet, het was een raar gesprek. Maar meestal wel erg leuk.

Van hieruit een rustiger kant van het park bezocht. Hier staat onder andere het monument voor Martin Luther King, die prachtig uit een gigantisch blok marmer is gehouwen.

Van hieruit is eenvoudig het Roosevelt memorial en het Jefferson memorial te belopen. Al begint de warmte toch al aardig z'n tol te eisen, dus na de laatst genoemde hadden we toch wel genoeg monumenten gezien voor één dag dus op jacht naar de Metro voor een retourtje hotel. Via de Iphone weer in no-time het dichtstbijzijnde metro station gevonden, waarna we lekker koel in de metro zaten bij te komen van deze hete dag. Wat is het trouwens donker in de Metro van Washington. Met mijn halve oog heb ik een hele klus om heel beneden te komen, maar gelukkig heb ik dan altijd Angelique bij mij.

Eenmaal terug in hotel slaat bij de meesten de vermoeidheid aardig in, de warmte heeft zijn tol geeist. Maar ondertussen gaat het met ondergetekende steeds beter. Terwijl iedereen al ligt te slapen zit ik heerlijk nog dit verhaaltje te typen, en ben ik blij dat het eindelijk weer wat beter gaat. Al heb ik zo over de hele dag toch af en toe nog wel mijn momenten. Maar we hebben nu al meer gezien dan ik eergisteren voor mogelijk heb gehouden.
Morgen gaan we nog een keer DC onveilig maken, waarbij dit keer o.a. begraafplaats Arlingon, en het capitol op het lijstje staan. Maar wel rustig aan want morgen wordt het HEET!!!

Tot morgen...